Rozdział 53

A więc mamy wrzesień i znowu pisze opowiadanie :D

Dziś będzie rozdział z Lexi, a jutro z Roksaną. :)

A więc w skrócie co działo się ostatnio w rozdziałach z Lexi

.Lexi była w skateparku z Jackiem, chłopakiem którego znała nie wiele ponad dobe a i tak tego samego dnia musieli się pożegnać ponieważ pobyt Lexi w USA dobiega końca. Lexi dowiedziała się, że Niall znowu ją oszukał i nic do niej nie czuje, zaś ona zbliżyła się do Liama.

Rozdział 53

* Lexi *

Kiedy zapukałam do mojego pokoju nikt nie otworzył, postanowiłam sprawdzić w pokoju chłopaków. Kiedy zapukałam odezwał się Liam: Proszę wejść. Kiedy weszłam do środka zobaczyłam jak Liam siedzi na łóżku, a twarz schowaną ma w rękach, wyglądał na smutnego. Usiadłam koło niego

.- Co się stało?- zapytałam

- Louis i Zayn wyjechali.- powiedział smutny

- Czemu? Po co? Gdzie?- byłam trochę przestraszona

- Stwierdzili, że mają dość naszych kłótni a skoro i tak nie mamy żadnych koncertów to wolą wypocząć. W skrócie pojechali na Melediwy.

- Do Harrego i Roksany?

- Nie, do innego hotelu.

- Przepraszam, że przeze mnie wyjechali, łatwiej było by wam beze mnie...

- Nie masz za co przepraszać, to nie twoja wina, że Niall to idiota.

- Tak to straszny idiota.- Idiota?- Liam spojrzał na mnie pytająco

- Debil! Nawet gorzej.. po prostu jest już dla mnie nikim i nich idzie do swojej Kate.

- Myślałem, że mu wybaczyłaś.

- Też tak myślałam, myliłam się. Nie potrzebnie mu wybaczałam.- odpowiedziałam 

 - Niepotrzebnie ?- zapytał nadal zdziwiony Liam, chociaż doskonale wiedział, że Niall nic do mnie nie czuł i nie czuje

.- Tak, Jack mi wszystko powiedział. A dokładniej, że rozmawiał z Niallem, wtedy wieczorem jak przyszłam do ciebie i kiedy zapytał Nialla czy coś do mnie czuje odpowiedział " nie wiem ".- mówiłam szybko, bo byłam zła na Nialla, ale tak naprawde było mi też przykro że tak mnie oszukał.

- Jest mi .... przykro.- powiedział zakłopotany

- Taaa, jasne. Przykro - powiedziałam śmiejąc się

- Nie no, jest mi przykro bo cie oszukał. Chociaż wsumie to się cieszę. - uniosłam jedną brew do góry i spojrzałam na niego pytająco.- Cieszę się, że nic nie stoi na drodze do tego ..

.- Do czego ?- na mojej twarzy pojawiał się uśmiech

- Do tego, żebyśmy byli razem.- powiedział i pocałował mnie

.Z chęcią odwzajemniłam jego pocałunek, wsumnie miał racje. Byłam smutna , ale w tamtej chwili miałam chęć zacząć krzyczeć ze szczęścia. Miałam tak za każdym razem gdy go całowałam. Kiedy przestaliśmy się całować nie odsuwaliśmy naszych twarzy od siebie.

- Kocham cię Lexi.- powiedział patrząc mi w oczy

 -Ja.. ja ciebie też- odpowiedziałam i znowu go pocałowałam

To były magiczne chwile, cieszyłam się, że tym razem mogłam powiedzieć mu to co czuje, bo kiedy ostatnim razem on to wyznał nie mogłam tego powiedzieć, byłam z Niallem.Nasz pocałunek przerwał dźwięk telefonu Liama.

- Lepiej odbiorę.- powiedział wstając z łóżkaPodszedł do stolika na którym leżał telefon i odebrał

.- Halo ? - powiedział do słuchawki - Przykro mi, że sprawy się tak potoczyły. Przecież nie mogłem zatrzymać ich na siłe.- odpowiedział komuś, a ten ktoś na niego nakrzyczał.- Jak to moja wina?! Chłopacy będą robili co chcą a jeżeli chcesz mieć do kogoś pretensję, miej je wyłącznie do nich.- ta osoba znowu coś krzyczała- Co ja ci poradzę, że nie odbierają telefonów? Tak w ogóle od dłuższego czasu nie mieliśmy już wlonego, wiec .. robimy sobie wolne!-krzyknął tym razem LiamRozłączył się i odłożył telefon na stolik.

- Kto to był?- zapytałam

- Nasz menadżer, znowu robił mi o coś wyrzuty.

- Aha, więc rozumiem, że macie wolne? - powiedziałam przygryzając wargę, a Liam szedł w moją stronę.

- Tak.- usiadł koło mnie- Może i my powinniśmy się gdzieś wybrać? Bo wiesz, chłopacy są na Malediwach i Harry dzwonił i powiedział, że zostaje jeszcze na tydzień więc... mamy tydzień dla siebie.-przysuwając swoją twarz do mojej.

-Yhm...-

 Wiesz, zawsze chciałem polecieć do Dubaju ?- powiedział składając pocałunek na moich ustach

- Dubaj?- powiedziałam uśmiechając się

- No jeżeli ci pasuje, poszukam jakieś najszybszego lotu, pakujemy się i jedziemy.- widać było, że jest szczęśliwy

- Oczywiście, że mi pasuje.- powiedziałam i tym razem to ja złożyłam pocałunek na jego ustach.  

Jeszcze tego samego dnia spakowaliśmy się i wylecieliśmy, jak się okazało Niall wyleciał z USA i wrócił do Londynu. 

Następnego dnia byliśmy już w Dubaju... piękne miejsce, PRZEPIĘKNE ! Nie da się tego określić, było ciepło, pełno ludzi i wspaniała atmosfera. Imprezowaliśmy i cieszyliśmy się sobą.

Drugiego dnia poszliśmy na małe zakupy i na plaże. Tego samego dnia spotkała mnie nie przyjemna sytuacja ponieważ spotkaliśmy fanki 1D, te zobaczyły, że się całowaliśmy i ... nie ucieszyły się zbytnio. Zaczęły mnie wyzywać a jedna z nich nawet próbowała mnie uderzyć.. Nie był to najlepszy dzień.

Dnia trzeciego skakaliśmy ze spadochronem, a wieczorem poszliśmy na piknik na plaże.

Czwartego dnia chodziliśmy po klubach i świetnie się bawiliśmy.

Piątego dnia spacerowaliśmy i poszliśmy do wesołego miasteczka.

Szóstego dnia( ostatniego) poszliśmy do miasta a wieczorem poszliśmy na romantyczną kolacje do eleganckiej restauracji.

Kiedy zamówiliśmy już jedzenie, zadzwonił mój telefon. Wyjęłam telefon z torebki i popatrzałam na Liama, ona pokiwał głową jakby mówił : Odbierz :)

Wzięłam telefon ze sobą i odeszłam od stolika.

- Ha..alo- powiedział ktoś niepewnie, z początku nie rozpoznałam kto to był.

- Halo?- opdowiedziałam

-Hej Lexi, tu Roksana.

-O cześć.- powiedziałam miło.- Jak dobrze, że w końcu dzwonisz.- powiedziałam sarkazmem 

-Nawet nie wiesz, jak się cieszę, że cie słyszę...

- Wiesz co? Zbytnio mnie to nie obchodzi. Czego chcesz?

- Muszę z tobą porozmawiać.

-No dobrze, ale się spręż bo jestem na ran.. kolacji.

Roksana opowiedziała ,że znowu uzależniła się od narkotyków, że przez nie poroniła dziecko a Harry ją zostawił i pojechał do Louisa i Zayna. Nie wiedziałam co o tym sądzić, byłam na nią zła, że cały ten czas się nie odzywała, ale rozumiałam, że w sumnie to ja mogłam zadzwonić i nie ma się o co gniewać. Kazałam jej jak najszybciej wracała do Londynu.

Siódmego dnia przyszedł czas żeby się spakować i pożegnać z tym pięknym miejscem.

Wróciliśmy do Londynu, stęskniłam się za domem. Liam pojechał do rodziny, do Wolverhampton. 

Próbowałam dodzwonić się do Roksany, ale nie odbierała, później spotkałam się jeszcze ze znajomymi.

A więc okazuje się, że wciąż są osoby które chcą czytać naszego bloga :DD

Przepraszamy za te przerwę w wakacje no ale same wiecie, chciałyśmy je wykorzystać maksymalnie, bo w końcu od teraz chodzimy do gimnazjum i już nie jest za ciekawie :|

 Rozdziały nie będą dodawane jak kiedyś codziennie tylko w weekendy, ale za to będą dużo, dużo dłuższe :)

Nowy rozdział już w sobote ! ;)

Wrzesień

Witamy po wakacjach ! <3

Mamy nadzieje, że wakacje minęły wam dobrze i że będziecie je dobrze wspominać, ale mamy pytaie.

Nadszedł czas, żeby dodawać nowe rozdziały ( tak jak obiecałyśmy od września ) i chcemy wiedzieć czy ktoś wgl będzie je czytał ? :)

...

W wakacje nie mamy zbytnio czasu na pisanie rozdziałów...

Cały czas jesteśmy zajęte, nie dawno wróciłyśmy z obozu, nie długo obie jedziemy z rodzicami na wakacje.

A więc doszłyśmy do wniosku, że i tak rzadko dodawałybyśmy rozdziały, prawie wcale. Więc możemy zawiesić bloga i kontynuować go od początku roku szkolnego, albo zakończyć to opowiadanie ( oczywiście napiszemy w skrócie jak potoczą się dalsze losy tych bohaterów) i od września zacząć pisać nowe. Inni bohaterzy, inna fabuła i na innym blogu. Co wy o tym sądzicie??

Rozdział pięćdziesiąty-pierwszy. ♥

Rozdział  pięćdziesiąty-pierwszy 

*Sophie*

Zamykałam właśnie drzwi od domku i chciałam pójść po Zayna, kiedy usłyszałam krzyki dochodzące z pokoju moich sąsiadów- Louisa i Zayna. 

- Nie Lou! Musisz mnie jakoś z tego wyciągnąć! Ja nie dam rady ! 

- Pójdziesz tam drogi Zaynie Javaddzie Maliku ( za cholerę nie wiem jak się jego drugie imię odmienia xd ) ! I wreszcie nauczysz się pływać, jak prawdziwy mężczyzna! Z resztą dla Ciebie nauka z Sophie to chyba czysta przyjemność, czyż nie? - zapytał zbulwersowany Louis

- No tak, ale wstydzę się jej powiedzieć, że czegoś się boję i to tak panicznie, uzna mnie za dziwaka. 

- Ja już bym Ciebie uznał za dziwaka, skoro w wieku 19 lat nie umiesz pływać! Zayn, życie to rollercoaster, a czasami są rollercoastery na wodzie ( np. <klik!> ) - zaśmiał się z tekstów Zayna

- Louis nie denerwuj mnie! 

Wtedy pomyślałam, że dosyć wysłuchiwania ich rozmów i zapukałam do drzwi. Otworzył Zayn. Pocałował mnie w policzek na powitanie, potem przywitałam się z skacowanym Loui'm. 

- No to jak, gotowy? 

- No taak.. - powiedział nie pewnym głosem Zayn

- On się boi i nie chcę tam w ogóle iść- wykrzyczał jednym tchem Lou.

- Louis! - krzyknął przerażony 

- Hhahaha- zaśmiałam się. - Słyszałam waszą dość głośną rozmowę, z resztą pół tego hotelu raczej też. 

- No chodź Zayn! - powiedziałam ledwo powstrzymując się od śmiechu, gdy widziałam jego przerażoną minę.

- Dla Ciebie wszystko, Sophie - uśmiechnął się 

Poszliśmy we dwójkę na plażę, rozłożyliśmy ręczniki na leżakach, posmarowaliśmy się olejkami z filtrem i w końcu zapytałam: 

- To idziemy do wody?

- Taak - odpowiedział niepewnie, przełykając ślinę.

Widok Zayna w rękawkach do pływania dla dzieci próbującego się nie utopić był na prawdę zabawny. Ta " lekcja" trwała jakieś 3 godziny po czym zgłodnieliśmy, więc poszliśmy na obiad. Zayn   stwierdził, że nigdy więcej nie da się namówić na żadną lekcję pływania ze mną. Podczas obiadu opowiadaliśmy sobie różne historie i przez prawie cały czas Zayn tłumaczył się czemu boi się wody i nie chciał nigdy pływać, myśli chyba, że się z niego śmieję z tego powodu, ale zupełnie tak nie jest, przecież każdy się czegoś boi. ]

- Nie przesadzaj Malik każdy się czegoś boi. - wtrąciłam

- No, a Ty czego się na przykład boisz? 

- Ludzi, znaczy nie wszystkich. Boję się odrzucenia, tego, że ktoś mnie zrani, albo nie zaakceptuje. A co ?

- To chyba lepszy jest już strach przed wodą. 

- Ah... tak. - westchnęłam 

 Gdy skończyliśmy jeść, poszliśmy do domków, a co dosłownie 5 sekund Zayn zatrzymywał się, żeby mnie przytulić. Uwielbiam go przytulać, jak nikogo innego. W jego ramionach czuję się taka bezpieczna. 

- A boisz się kolejek górskich? - zapytał, gdy wchodziłam już do domku

- Nie, a czemu pytasz? 

- To dobrze, pójdziemy do tego parku rozrywki, przyjdę po Ciebie o 15:30, ok? 

- Jasne - uśmiechnęłam się i weszłam do mojego pokoju. 

Chwilę odpoczęłam, oglądałam telewizję i zaczęłam się szykować. Ubrałam: <klik!>. Około 15:00 ktoś zapukał do moich drzwi, to byli Zayn i Lou. 

- Słuchaj Sophie, może ja będę mieszkał w Twoim pokoju a Ty razem z Zaynem ? - zaczął Lou

- Właśnie Sophie- uśmiechnął się Zayn - Denerwuje mnie już ciągłe sprowadzanie tych wszystkich lasek przez Louisa, a przed chwilą sprowadził jakieś dwie brunetki w strojach kąpielowych i zakomunikował mi, że szykuje trójkącik. Błagam zgódź się! - spojrzał błagalnym wzrokiem. 

- Jasne! - ucieszyłam się

Szybko przeniosłam swoje rzeczy do pokoju chłopaków, a raczej mojego i Zayna, dałam Louis'owi kartę do mojego domku i wyruszyliśmy razem z Zaynem do parku rozrywki. 

___________________________________________________________

strasznie krótki, ale nie mam czasu pisać dłuższego, bo już jutro obydwie wyjeżdżamy na obóz na 9 dni i przez ten czas nie będzie nowych rozdziałów. Jeśli czytasz to zaznacz co sądzisz i napisz komentarz :) LOVE YAA. 

Rozdział pięćdziesiąty. ♥

Rozdział  pięćdziesiąty 

*Roksana*

-Jak to w ciąży?- krzyknęłam oburzona, po prostu nie mogłam w to uwierzyć

- Tak proszę pani. Badania wykazały, że jest pani w ciąży.- odpowiedziała spokojnym tonem pani Mayson.

Siedziałam zamurowana na krześle i cały czas błagałam żeby był to sen.

- Co jeszcze wykryły te badania?-zapytałam

- Nic, oprócz tego, że jest pani w ciąży. Będzie musiała pani iść do lekarza, ale to już jak będzie pani w Londynie. 

- Yhm... dziękuję, do widzenia.

- Do widzenia.-pożegnała się ze mną miło

Wyszłam na z gabinetu i nie wiedziałam co myśleć o tym wszystkim, byłam jak sparaliżowana. 

Jak ja powiem o tym Harremu? Jak na to zareaguje? Może mnie zostawi albo coś? Co z moimi studiami? - te myśli nie dawały mi spokoju

 Szłam wzdłuż brzegu oceanu i rozmyślałam, z chwili na chwilę czułam się coraz gorzej. Myśl o tym, że jestem w ciąży nie dawała mi spokoju, miałam chęć po prostu umrzeć, wtedy bym nie musiała się niczym martwić. Szukałam w myślach jakiegoś sposobu, żeby chociaż jednego sposobu żeby o tym zapomnieć. Było ich parę, ale żaden nie wchodził w grę. Szłam dalej i czułam jak moje samopoczucie pogarsza się. Nagle poczułam jak ktoś rękoma zasłania mi oczy. 

- Hmm... Darby?- zapytałam 

- Kurde, zgadłaś.

Darby zdjął swoje ręce z moich oczu i stanął przede mną.

- Roksana?- zapytał

- Hmmm... ?

- A poszłabyś ze mną i resztą dziś do klubu?

- No nie wiem...

- Proszę- zrobił oczy jak kot ze shreka.

- No dobrze- powiedziałam uśmiechając się

- Jest!

- Hahahahaha ty się tak nie ciesz!

- A czemu nie?

- No nie wiem- oblałam się rumieniem

- Ok to ja się umawiamy?

- Bo my chcemy iść o 20, to może o 19:55 koło tego pamiętnego murka?- posłał mi piękny uśmiech

- Dobrze, mi pasuję.

- To ja będę szedł bo reszta mnie szuka.

- Paaa, do zobaczenia.

- Paaaa.

No i poszedł, a ja znowu zostałam sama, chociaż dzięki niemu na chwilę mogłam o tym zapomnieć.    Kiedy spojrzałam na zegarek była 17:33. Postanowiłam wracać do domu. Szłam spokojnie drogą do domu i myślałam tylko o tym żeby byś już w tym klubie.  Kiedy byłam już w domu zobaczyłam, że Harrego nie ma, pomyślałam że pewnie gdzieś wyszedł więc postanowiłam zacząć się szykować. Do wanny nalałam dużo wody i długo się kąpałam, szczerze mówiąc trochę się odprężyłam i cieszyłam, że nie zastałam Harrego w domu bo musiałabym tłumaczyć mu po co wyszłam i gdzie. Kiedy wyszłam z kąpieli była 18:46, stałam przed szafą i nie miałam bladego pojęcia co mam ubrać. Zdecydowałam się na < klik>. Kiedy już się ubrałam poszłam zrobić makijaż i tym razem wyprostowałam włosy. Kiedy byłam już gotowa była 19:40, miałam jeszcze chwilkę czasu więc postanowiłam sprawdzić czy ktoś do mnie dzwonił, był tylko sms o treści: Hej tu Darby, zapisz sobie mój numer. Zrobiłam to o co mnie prosił, schowałam telefon i wolnym krokiem wyszłam z domu. Szłam sobie i rozmyślałam ooo.. tak naprawdę o wszystkim, tylko nie o ciąży. Kiedy zbliżałam się do murka na którym się umówiliśmy, widziałam już z daleka, że siedzi tam Darby i śmiałam się sama do siebie pod nosem. 

- Jednak przyszłaś.- zaczął

- Przecież obiecałam. 

Między nami zapanowała niezręczna cisza i nie wiedziałam co zrobić. On pocałował mnie w policzek i zaczęliśmy iść w stronę klubu rozmawiając. Po jakimś czasie byliśmy już na miejscu, w klubie panowała świetna atmosfera, wszyscy tańczyli i bawili się. Zaraz kiedy weszliśmy postanowiliśmy iść do baru, zamówiliśmy po kolorowym drinku i rozmawialiśmy. Po chwili doszli do nas znajomi Darbiego z którymi poszliśmy potańczyć. Dj puścił jaką fajną piosenki, której nie znałam i tańczyłam ze wszystkimi. Dziewczyny zachowywały się tam zupełnie inaczej niż w Angielskich klubach, bez wstydu ocierały się o wszystkich chłopaków, kiedy ja tańczyłam " normalnie" krzywo się na nas patrzyły. Nie chcą wyjść na gorszą robiłam to samo co one, na początku byłam trochę skrępowana ale już po chwili byłam już rozluźniona. Tańczyliśmy dość długo, ale postanowiliśmy iść napić się drinków, ja i Darby zamówiliśmy znowu te same bo bardzo nam smakowały, Darby sprawiał,że po prostu nie mogłam przestać się śmiać, cały czas się wygłupiał i żartował. Po wypiciu drinków wróciliśmy na parkiet, teraz tańczyłam już jak każda inna dziewczyna choć cały czas czułam się dziwnie, tańczyłam koło Julie bo to dzięki niej wiedziałam jak się zachować, poszłam za nią do jakiś chłopaków. Ona tańczyła koło jednego a ja koło jego znajomego czy kogoś tam, grunt że stał obok. Śmiałyśmy się do siebie i " zmysłowo " tańczyłyśmy koło nich, choć nawet nie wiedziałam jak wyglądali. Nagle jeden z nich klepnął mnie w dupę, odwróciłam się do niego żeby go okrzyczeć czy coś. On złapał mnie za podbródek i  przyciągnął do swojej twarzy. Był niesamowicie przystojny choć i tak nie tak bardzo jak Harry. 

- Hej piękna.- powiedział do mnie

- Yyy czy my się znamy?- zapytałam i rozejrzałam się gdzie jest Julie ale kiedy odwróciłam zobaczyłam jak idzie z tym chłopakiem za rękę w stronę toalet. No to pięknie pomyślałam.

- Nie ale możemy się poznać.

- Nie dzięki.- chciałam już odejść ale on złapał mnie za rękę i mocno przysunął do siebie, mogę powiedzieć nawet że mnie szarpnął

- A mi się bardzo ten pomysł podoba.

- A mi nie i daj mi spokój!

- Dam ci spokój jak będę chciał. A więc gdzie się poznajemy tu na miejscu czy wolisz iść do mnie?

- Kretyn!- krzyknęłam i spoliczkowałam go

- U mnie? Wspaniale.- powiedział szorstko

Przełożył mnie przez swoje ramie i zaczął wychodzić z klub. Szarpałam i krzyczałam, żeby mnie puścił ale nie słuchał. Wyszliśmy już z klubu a ja z całej siły uderzałam go w plecy i krzyczałam : Poomocy! Nagle postawił mnie na ziemie, złapał mnie za podbródek i podniósł do góry.

- Sama sobie zasłużyłaś, dziś poznamy się wyjątkowo blisko.- powiedział i trzymając mnie mniej więcej w łokciu zaczął iść dalej. Byliśmy już przed klubem kiedy ktoś podszedł i z całej siły uderzył z pięści tego obcego w twarz, jak się okazało był to Darby. Nieznajomy aż upadł na ziemie.

- Roksana słyszałem jak krzyczysz pomocy. Gdzie on cie zabierał?- zapytał zdyszany Darby

- Ja nie wiem ,spytaj tego zboczeńca.- powiedziałam pokazując palcem na obcego chłopaka który wstawał z ziemi

- A tobie koleś co nie pasuje? Ona idzie ze mną.- powiedział podchodząc do nas

- Ha ha ha, śmieszny jesteś.- odpowiedział mu Darby i zaczęliśmy wracać do klubu

- Głuchy jesteś?!- powiedział szorstko obcy i szarpnął Darbiego za ramie

- Nie, nie jestem głuchy- złapał mnie mocno za rękę Darby- chodźmy  od tego debila

- Debil? Czy ty sobie za dużo nie pozwalasz?!

- Nie wydaje mi się.

W tym momencie Darby upadł na ziemie a obcy chłopak kopał go w brzuch.

- Zostaw go!- krzyczałam ze łzami w oczach

- Pierw się nauczy jak odzywać się do lepszych.- odpowiedział obcy

Nie wytrzymałam i z całej siły odepchnęłam go od Darbiego i z całej siły krzyknęłam.

- Zostaw go rozumiesz ?!

- Dobra, dobra. Lubię takie zadziorne.- powiedział, załapał mnie za to samo miejsce na ręce i zaczął  prowadzić w stronę parkingu.

- I mnie też!- krzyknęłam i tak jak tylko mogłam z pięści uderzyłam go w nos, zaczęła lecieć mu z niego krew

On trzymał się za nos, a ja uciekałam jak najszybciej po Darbiego, podniosłam go z podłogi i zaniosłam do klub w poszukiwaniu jego znajomych. Zaraz przy wejściu zobaczyłam Roba, jednego z  nich.

- Co się stało z Darbim?- krzyknął wyrzucając papierosa którego palił

- Jeden chłopak go pobił, pomóż mi.- Rob wysłuchał i złapał Darbiego pod drugie ramie

Postanowiliśmy z Robem, że najlepiej będzie jak zaniesiemy go do domu. Na szczęście zbiegła się reszta jego przyjaciół i obiecali mi, że zadzwonią do mnie z telefonu Darbiego jutro i powiedzą jak się czuje a mi kazali iść do domu i niczym się nie przejmować. Ja w głębi duszy byłam załamana, że przeze mnie Darby był w takim stanie. Kiedy żegnałam się z Julie ona dała mi proszek z narkotykami do ręki i powiedziała: ulżyj sobie, miałaś dziś ciężki dzień. Nie mówiąc nic uśmiechnęłam się do niej i odeszłam. Poszłam na plażę gdzie po raz pierwszy wzięłam to świństwo, usiadłam na piasku i rozsypałam proszek na ręce. I nawet chwilę się nie zastanawiając wciągnęłam go nosem, czułam, że po prostu nie dam rady jeżeli go nie wezmę, byłam załamana. Wszystko spadło na moją głowę, Darbiego pobili, ja chyba znowu uzależniłam się od narkotyków, a najgorsze jest to, że za dziewięć miesięcy urodzę dziecko.  

__________________________________________________________________

Teraz nie było za wesoło, ale obiecuję, że niedługo już wszystko wróci do normy :D

I chciałam podziękować wszystkim czytelniczkom ponieważ to dzięki was jest już 50 rozdziałów i to dzięki wam uśmiecham się gdy widzę pozytywne komentarze:)  

Za błędy przepraszam.

Rozdział czterdziesty-dziewiąty. ♥

Rozdział  czterdziesty-dziewiąty 

*Lexi*

Jack znał doskonale Los Angeles więc wiedział gdzie iść. Szliśmy w stronę tego skateparku i rozmawialiśmy. Po jakiś 15 minutach drogi doszliśmy na miejsce ( wyglądało tam mnie więcej tak klik) . Było tam pełno osób jeżdżących na deskorolkach, przeważnie byli to chłopacy. Szłam za Jackiem a on szedł w stronę swoich znajomych. Z każdym się przywitał i uścisnął dłoń, było to 3 chłopaków mniej więcej tego samego wieku, około 19 lat. Chłopacy rozmawiali, połowy z tego co mówili w ogóle nie rozumiałam, mówili z dziwnym akcentem i używali jakiś zdrobnień. 

- A co to za jedna?- zapytał jeden z tych kolegów Jacka pokazując na mnie

- Koleżanka.- odpowiedział mu Jack

- Koleżanka?- zapytał znowu ten sam, przygryzał wargę i przyglądał mi się, ale ja tylko " zmierzyłam go wzrokiem"

- Tak, jestem Lexi.- powiedziałam uśmiechając się do Jacka.

- Miło mi cię poznać, Chris.- powiedział i podał mi rękę ten chłopak, który mi się przyglądał.

- Mark.- podszedł i podał mi rękę drugi z nich

- Matt.- zrobił to samo trzeci z nich

- A więc Jack, nigdy nie mówiłeś mi że masz taką ładną koleżankę.- powiedział Mark

- Oj dajcie spokój chłopacy, nie wiecie gdzie mógłbym przenocować?- powiedział Jack

- Hmm.. Dziś mógłbyś przenocować u mnie bo siostra pojechała gdzieś.- powiedział Matt

- Ok, o resztę będę martwił się później.- powiedział Jack- A co tam słychać u Meg?

- Żeby nie była to moja siostra wywaliłbym ją z domu, ciągle sprowadza jakiś znajomych i jeszcze podobno zaszła w ciąże.- odpowiedział mu poirytowany Matt.

- Yyy... chłopacy nie żebym chciała wam przeszkadzać, ale ja już będę powoli szła.- powiedział i kiwałam im na pożegnanie

- Daj spokój Lexi, zostań z nami. Pojeździmy czy coś?- wtrącił Jack

- Na tym?- pokazałam gestem głowy na deskorolkę leżącą na ziemi na co Jack potrząsnął twierdząco głową- ale ja nie mam bladego pojęcia o jeździe na deskorolce. 

- To nie szkodzi, nauczymy cię.- puścił mi oczko Chris.

- Napewno chce wam się uczyć takiego niedorajdę jak ja?- zapytałam

- No nie marudź tylko chodź.- powiedział łapiąc mnie za rękę Jack

Pierw poszliśmy do jakiegoś gościa który dał nam dwie deskorolki a potem próbowałam jeździć po prostej powierzchni, niby takie nic ale jak dla kogoś kto nigdy nie miał do czynienia to nie jest łatwe. Po jakieś godzinie jeździłam już dość szybko bez pomocy nikogo. 

- Szybko się uczysz.- uśmiechnął się do mnie Jack

Ja uśmiechnęłam się do niego i poszłam na jakieś najmniejsze wzniesienie. Złapałam deskę pod ramię i dumnym krokiem szłam w stronę tego wzniesienia, po drodze wszyscy przyglądali mi się uważnie i z małym niedowierzaniem, no wkońcu od godziny jeżdżę na deskorolce a idę już na przeszkody. Kiedy byłam już przed wzniesieniem położyłam deskorolkę na ziemię i chcąc się rozpędzić zaczęłam jechać w stronę wzniesienia, skupiłam się maksymalnie i bez większego problemu przejechałam przez nie. Wszyscy czterej chłopacy bili mi brawo i śmiali się.

- No co?- zapytałam uśmiechając się do nich i podniosłam deskę z ziemi.

- Nic, nic ale zobacz to.- powiedział Jack

Wskoczył na deskę i szybko jeździł po największych wgłębieniach w całym skateparku, przy czym robił jakieś triki. Kiedy skończył zatrzymał się przede mną, wziął deskę do ręki. Ja wciąż miałam minę : Wooow !

- A co powiesz na to?- zapytał uśmiechając się

- Kiedyś będę tak umiała.- odwzajemniłam uśmiech

- No nie wiem, wiesz... ja jestem mistrzem.- cały czas się uśmiechał

- To ja będę mistrzynią!- powiedziałam 

Weszłam z powrotem na deskę i pojechałam na niej. Jeździłam po coraz większych wzniesieniach i postanowiłam pojechać na małe wgłębienie. Jack z deską w ręce chodził za mną i uważnie przyglądał się każdemu ruchowi. Jechałam bardzo szybko w stronę wgłębienia. Zdążyłam tylko usłyszeć jak Jack krzyczy : Stop! , a poczułam jak się przewracam. Leżałam na ziemi z zamkniętymi oczami i muszę przyznać, że strasznie bolała mnie noga.

- Lexi, otwórz oczy.- usłyszałam głos Jacka, kiedy je otworzyłam zobaczyłam jak się nade mną pochyla.- Nic ci nie jest?- zapytał

- Nie wszystko w porządku.- podał mi rękę żeby pomóc mi wstać

- Następnym razem musisz zwolnić zanim będziesz znowu chciała wjechać w to wgłębienie.- powiedział podśmiewając się.

- Bardzo śmieszne.- powiedziałam obrażonym tonem i otrzepywałam się

- Upsss... to kolano nie wygląda dobrze.- kucnął przede mną i przyjrzał mu się- Trzeba je opatrzyć.

- Jest aż tak źle?- zapytałam siadając na ziemi.

- Poczekaj tu chwilę, zaraz przyniosę apteczki z wypożyczalni deskorolek.

- Dobrze, poczekam.

Siedziałam chwilę i modliłam się w myślach żeby przyszedł jak najszybciej bo leciała z niego krew i strasznie bolało. Na szczęście po chwili przyszedł z apteczką. Opatrzył mi kolano i zabandażował je. Wstałam z ziemi oczywiście przy jego pomocy.

- Ja będę się zbierać. - powiedziałam

- Odprowadzę cię.

- Przestań, wiem jak wrócić do hotelu.

- To ty przestań.- powiedział uśmiechają się, lubiłam się z nim przekomarzać

- Chłopacy ja niedługo wracam, idę odprowadzić Lexi do domu.

- Ok, paaa!- pokiwali mi na pożegnanie koledzy Jacka

Szliśmy w stronę hotelu i jak zwykle nie brakowało nam tematów. Doszliśmy do hotelu, ale ja zatrzymałam się.

- Jack możliwe, że ostatni raz się widzimy...- powiedziałam smutnym tonem

- Jak to ostatni?- zapytał zdziwiony

- Przecież wiesz, że mieszkam w Londynie.

- A no tak..

- A więc niedługo wracam.

- Czy mógłbym wziąć chociaż twój numer telefonu?- zapytał

- Oczywiście. Tylko nie mam długopisu...

- Chodź weźmiemy z recepcji.

Poszliśmy do recepcji poprosiłam o długopis, napisałam Jackowi swój numer telefonu na ręce, oddałam długopis do recepcji.

- Mam nadzieję, że jeszcze się spotkamy Lexi. - powiedział,a ja poczułam jak pojedyncza łza spływa mi po policzku, Jack szybo ją wytarł.

- Ja też, jestem tego pewna.- uśmiechałam się przez łzy

- Dziękuję ci bardzo za to, że mogłem u ciebie przenocować. Jesteś wspaniałą przyjaciółką.

- Nie ma za co.- powiedziałam próbując opanować łzy i mocno się w niego wtuliłam

- Będę tęsknić.- powiedział

Staliśmy tak w uścisku przez dłuższą chwilę.

- Lexi, muszę iść. Chłopacy pewnie na mnie czekają.- powiedział zwalniając uścisk, ja przetarłam ręką oczy.

- Pozdrów ich ode mnie.- znowu uśmiechałam się przez łzy po myśl, że już nigdy nie zobaczę Jacka była nie do wytrzymania, zdążyłam go bardzo  polubić.

- Dobrze pozdrowię, spodziewaj się telefonu ode mnie.- powiedział i trzymał mnie tylko za rękę

- Żegnaj.- powiedziałam a łzy dalej płynęły po moich policzkach

- Nie płacz, nie długo się zobaczymy.- powiedział i poszedł

Ja pokiwałam mu jeszcze a on uśmiechnięty mi od kiwał. Przetarłam oczy i windą pojechałam na górę do pokoju. W windzie trochę się ogarnęłam. Kiedy zapukałam do mojego pokoju nikt nie otworzył, postanowiłam sprawdzić w pokoju chłopaków. Kiedy zapukałam odezwał się Liam: Proszę wejść. Kiedy weszłam do środka zobaczyłam jak Liam siedzi na łóżku, a twarz schowaną ma w rękach, wyglądał na smutnego. Usiadłam koło niego.

- Co się stało?- zapytałam

- Louis i Zayn wyjechali.- powiedział smutny

- Czemu? Po co? Gdzie?- byłam trochę przestraszona

- Stwierdzili, że mają dość naszych kłótni a skoro i tak nie mamy żadnych koncertów to wolą wypocząć. W skrócie pojechali na Melediwy.

- Do Harrego i Roksany?

- Nie, do innego hotelu.

- Przepraszam, że przeze mnie wyjechali, wkońcu to ja jestem powodem kłótni, łatwiej było by wam beze mnie...

- Nie masz za co przepraszać, to nie twoja wina, że Niall to idiota.

- Tak to straszny idiota.- Liam spojrzał na mnie pytająco

- Idiota?
- Debil! Nawet gorzej.. po prostu jest już dla mnie nikim i nich idzie do swojej Kate.

- Myślałem, że mu wybaczyłaś.

- Też tak myślałam, myliłam się. Nie potrzebnie mu wybaczałam.- odpowiedziałam 

Rozdział czterdziesty-ósmy. ♥

Rozdział  czterdziesty-ósmy 

*Sophie*

Szykowałam się do wyjścia z Zaynem i Louisem, gdy spojrzałam na zegarek była 19.30. Spokojnie mam jeszcze  30 minut- pomyślałam. Ubrałam się w <klik!> i gdy kończyłam już układać włosy, ktoś zadzwonił do drzwi. To był Zayn ubrany w : <klik!> , miał jeszcze bejbolówkę i na kilometr czuć było jego markowe, na pewno drogie perfumy, których zapach bardzo mi się podobał. 

- Pięknie wyglądasz, jak zawsze z resztą - powiedział z tym swoim łobuzerskim uśmiechem, który uwielbiam. Po czym bardzo mocno mnie przytulił. 

- Ty też wyglądasz niczego sobie - powiedziałam z uśmiechem. 

- No to gdzie idziemy? I gdzie jest Louis? - zapytałam

- Do takiego małego baru na plaży. Jest na prawdę blisko hotelu, a Louis będzie czekał na miejscu bo nie mógł usiedzieć 5 minut na  dupie bez picia jego ulubionego drinka - zaśmiał się

- Okej, to chodźmy - powiedziałam zamykając drzwi moją kartą hotelową. 

Zayn objął mnie jedną ręką w talii i poszliśmy w kierunku baru. Jak się okazało był zaraz obok hotelu. Bar, a raczej budka z barem, krzesełkami i malutką sceną dla różnych komików, i ludzi chcących spróbować swoich sił w konkursie karaoke był otwarty na plażę, której kawałek należący do baru był pięknie udekorowany kolorowymi lampionami i pochodniami. Było pięknie. Akurat była 20.15 i zaczęło zachodzić słońce, więc widok był jeszcze piękniejszy. 

- Dobrze, że wzięłam aparat, może porobimy jakieś zdjęcia? - spytałam

- Jasne - odpowiedział 

- Interesujesz się fotografią? - zapytał, gdy zobaczył, że wyciągam wielką lustrzankę. 

- Troszeczkę- powiedziałam speszona

- Może zrobisz mi potem jakieś zdjęcia? Wiesz mogę być Twoim modelem - powiedział z zawadiackim uśmiechem 

- Jasne, ale może ty w zamian mnie narysujesz, słyszałam, że podobno pięknie rysujesz. Tak przynajmniej mówiła moja przyjaciółka- Wasza wielka fanka. 

- No czy ja wiem.. takie tam bazgroły- powiedział skromnie. - Ale oczywiście narysuję Twój portret, to będzie czysta przyjemność. 

Po zrobieniu paru zdjęć zachodu słońca, przy czym nie obyło się bez głupkowatych, lecz zabawnych  tekstów Zayna, zapytałam: 

- A gdzie w końcu jest Louis ? - byłam poddenerwowana tym co może się z nim dziać

W tym samym momencie do baru wszedł Lou ubrany w <klik!> z jakaś dziwkowatą blondynką niczym z "Ekipy z New Jersey ". Blondynka miała na imię Kimberly i jak się domyślałam nie miała ciekawej osobowości, delikatnie mówiąc. Zayn zaczął się śmiać na cały ten malutki bar, bo widok nachlanego Louisa chwiejącego się na nogach i zataczającego kręgi w celu dojścia do baru po kolejne drinki i idącą za nim równie chwiejnym krokiem blondynki, której prawie widać cały tyłek i zawartość stanika jest na prawdę zabawny. 

- Louis dla Ciebie chyba impreza się skończyła - powiedział Zayn próbując opanować śmiech 

- Niee.. skądże. A tak w ogóle to bardzo miło Cię poznać, Sophie, tak ? - skierował te słowa do mnie. 

- Tak, Sophie. Miło Cię poznać Louis- uśmiechnęłam się opanowując się od śmiechu 

Zayn pociągnął w tym momencie Louisa do siebie i złapał go pod ramię, wtedy spojżał się na mnie z wyraźną prośbą o pomoc, więc chwyciłam Lou za drugie ramię i wspólnie odprowadziliśmy go do ich domku. Gdy Lou już zasnął w domku chłopaków poszliśmy z Zaynem z powrotem do baru. Zamówiliśmy drinki i usiedliśmy przy barze. 

- Przepraszam za takie okoliczności poznania jednego z moich "zupełnie normalnych " przyjaciół - powiedział ze słodkim uśmiechem 

- Nic się nie stało, to nie Twoja wina, każdy musi się kiedyś porządnie nachlać - zaśmiałam się 

Pocałowałam go, tym razem ja jego, a nie on mnie. Drugi pocałunek był równie miły jak ten pierwszy, uwielbiam Zayna, jest dla mnie kimś wyjątkowym. Spojrzałam na telefon, była równo północ na Malediwach. Miałam jedną wiadomość była od mojej mamy: " Córeczko błagam Cię zadzwoń do Alice! Uciekła z domu chyba z tym swoim chłoptasiem, od nas nie odbiera, tylko wysyła nam sms'y, że chce rozmawiać tylko z Tobą ! Proszę Cię Sophie! ". Miałam jeszcze 5 nieodebranych połączeń od Mamy i 6 nieodebranych połączeń od Alice. Postanowiłam do niej jak najszybciej zadzwonić, gdyż w Angli była inna, wcześniejsza godzina. 

- Co się stało ? - zapytał zaniepokojony Zayn. 

- Moja siostra.. Muszę do niej zadzwonić. - zaczęłam majaczyć.

- Ah tak. Opowiadałaś o niej, stało się coś poważnego? 

- Uciekła z domu.. szukają jej. Nikt nie wie gdzie ona jest i co się z nią dzieje. 

- Dzwoń jak najszybciej ! Może pójdźmy w cichsze miejsce? - zapytał widząc, że ktoś zaczyna śpiewać jakaś rockową piosenkę. 

- Yhym. - kiwnęłam głową pośpiesznie wyszukując numeru Alice. 

Po długiej ponad godzinnej rozmowie okazało się, że była w swojej ulubionej kryjówce niedaleko lasu. Rodzice ją znaleźli, całą zakrwawioną, gdyż podcięła sobie żyły, ale zawieźli ją do szpitala i już czuje się lepiej. Jak się okazało ten jej chłopak ją zostawił i wyzwał od najgorszych. Rodzice zapewnili, że dadzą sobie radę i nie muszę przyjeżdżać teraz, więc przyjadę do nich po przyjeździe z Malediwów. Alice przepraszała mnie za to, że zepsuła mi wakacje. Na co ja odpowiedziałam, że nic się nie stało i , że poznałam dwóch z pięciu jej idoli, czyli Zayna i Louisa, a Zayn obiecał jej, że odwiedzi ją razem ze mną po powrocie. Była już 5 nad ranem, a my jeszcze nie spaliśmy, jednak sprawa z Alice była na prawdę długa i wyczerpująca, lecz na całe szczęście, że wszystko dobrze się skończyło. 

- Przepraszam Cię, Zayn - powiedzialam, gdy szliśmy w stronę domków. 

- Nie masz za co. 

- Ależ mam. Jak widzisz ile ja mam problemów, jeszcze chcę Ci się ze mną zadawać? 

- Oczywiście, zawsze będę chciał się z Tobą zadawać i pomagać Ci w rozwiązywaniu tych problemów, skarbie. - zatrzymał się i spojrzał mi głęboko w oczy 

- Ale musisz coś dla mnie zrobić..

- Co takiego ? - zapytałam 

- Mogę dziś spać u Ciebie w domu? Bo wiesz Lou jak się napije, to strasznie chrapie i wiesz.. - zaczął sie tłumaczyć

- Jasne - odpowiedziałam z uśmiechem i pocałowałam go. 

Gdy byliśmy już przy domkach ja otworzyłam swój, weszłam i zaczęłam się przebierać, a Zayn poszedł do swojego domku po rzeczy. Za kilka minut wrócił kiedy ja już leżałam z łóżku. Poszedł do łazienki i się przebrał. Wrócił w śmiesznej piżamie ze Spiderman'em. Nie mogłam się powstrzymać od śmiechu. Całą noc ( tj. 3 godziny od 6 rano do 9 ) przegadaliśmy o muzyce, fotografiach, rysunkach Zayna, jego zespole, moim i jego dzieciństwie o naszym rodzeństwie, rodzicach itd. Zasnęliśmy około 9.00 wtuleni.  Ta 11 o której trzeba ostatecznie iść na śniadanie wydawane do 11:30 przyszła bardzo szybko. 

Wstaliśmy o 11:00 wtedy Zayn w epickiej piżamie Spider Man'a poszedł do swojego domku, a ja zaczęłam się szykować. Wykąpałam się, umyłam włosy i w trakcie mycia zębów włączyłam telewizję, a tam oczywiście- One Direction! Ale tym razem, nie pomyślałam sobie " piątka pedałów" tylko ucieszyłam się na ich widok. Ubrałam się w: <klik!> , spięłam włosy w luźnego koka i zrobiłam sobie kreski eye-liner'em. Zayn przyszedł po mnie. Ubrany był w: <klik!>    

- Lou chyba dziś nie wstanie nawet na kolację  - zaśmiał się

- Po wspaniałym wieczorku z Kimberly to ja się mu nie dziwię.

Po śniadaniu postanowiliśmy pójść na plażę i po długich namowach Zayn zgodził się, abym zaczęła uczyć go pływać, więc szybko przebrałam się w <klik!> i poszłam do domku chłopaków po bardzo wystraszonego Zayna. 

__________________________________________________________________

co sądzicie? problemy Sophie już powoli się rozwiązują, więc potem będzie już tylko pozytywniej :) trochę skróciłam rozmowy i dialogi bo pisałabym go w nieskończoność. ; D 

jak będzie 10 komentarzy, to Angelika doda kolejny rozdział bodajże z Lexi. xoxo 

Rozdział czterdziesty-siódmy. ♥

Rozdział  czterdziesty-siódmy

*Roksana *
Obudziłam się, leżałam w objęciach Darbiego a słońce mocno świeciło. Wszyscy spali w dziwnych pozycjach, niektórzy mieli puszki w rękach, ognisko tylko leciutko dymiło. Usiadłam i rozejrzałam się dookoła. Chciałam już wstać na nogi kiedy poczułam jak Darby łapie mnie za rękę

- Idziesz już?- powiedział uśmiechając się

- Taaak- powiedziałam nieśmiało- czas na mnie.

- Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś się zobaczymy

- Ja też.

- Podasz mi swój numer telefonu?- zapytał sięgając do kieszeni po telefon.

Kiedy go wyjął podałam mu swój numer, pożegnałam się i poszłam. Nie do końca wiedziałam którędy iść do domu, ale nie mogłam poprosić Darbiego żeby mnie odprowadził. Szłam trochę krzywo bo po wczorajszej ‘ imprezce ‘ źle się czułam i bolała mnie głowa. Bo dłuższych staraniach doszłam do miejsca gdzie pierwszy raz się spotkaliśmy, ten pamiętny murek. Wiedziałam, że stąd już z łatwością dojdę do domku, tylko bałam się co powiedzieć Harremu. Co jeśli mnie szukał? Powiem mu, że nie mogłam spać i poszłam się przejść na plażę, a tam zasnęłam. Hm… to wydaje się nienajlepsze wytłumaczenie, ale Harry powinien w nie uwierzyć, tak naprawdę była to przecież prawda tylko bez szczegółów. Doszłam do domku, zanim weszłam do domu ręką przeczesałam włosy, wzięłam głęboki wdech i weszłam do środka.

- Roksana gdzie ty byłaś?!- krzyknął Harry kiedy tylko weszłam

- Yyy…no bo w nocy nie mogłam zasnąć no i poszłam na plaże, położyłam się na piasku żeby popatrzeć w gwiazdy a później zasnęłam.- powiedziałam nie patrząc mu się w oczy i co chwilę jąkając

- Oj Roksana- podszedł i mnie przytulił- tak się o ciebie martwiłem…

- Nie potrzebnie- uniosłam głowę do góry, uśmiechnęłam i patrzyłam się mu w oczy

- Roksana ja zawsze będę się o ciebie martwił- odwzajemnił uśmiech- do głowy przychodziły mi same najgorsze myśli

- Oj Harry, Harry- wtuliłam się w niego ponownie

Staliśmy tak wtuleni w siebie i staliśmy, nagle poczułam jak robi mi się niedobrze i pobiegłam do łazienki, znowu zwymiotowałam. Harry poszedł za mną i stał oparty o futrynę od drzwi łazienki.

- Roksana może pójdziesz do lekarza bo już drugi raz zwymiotowałaś.- powiedział smutno

- Jak wrócimy do Londynu bo tu strasznie dużo zapłacimy.- powiedziałam myjąc twarz

- A jeśli rozchorujesz się jeszcze bardziej?

- Nie rozchoruję się.- uśmiechnęłam się do niego, on uśmiechnął się do mnie ale wymuszonym uśmiechem

- Oby.- powiedział wychodząc z łazienki

Kiedy wyszedł zamknęłam drzwi za sobą i zrobiłam sobie kąpiel. Wykąpałam się, ubrałam w klik, zrobiłam delikatny makijaż i uczesałam włosy. Podczas wykonywania tych czynności myślałam nad propozycją Harrego. Może faktycznie poszłabym do lekarza, ale tak żeby nie wiedział? Jeśli coś by mi było chciałabym sama mu o tym powiedzieć. Wyszłam z łazienki, była godzina 12:30.

- To co idziemy na obiad Roksana?- zapytał Harry

- Tak, jestem troszkę głodna.

Złapaliśmy się za ręce i poszliśmy na stołówkę. Całą drogie rozmawialiśmy i śmialiśmy się, szczerze to brakowało mi przez ostatnie dni tego Harrego, który cały czas się śmieje i z którym jest mi tak dobrze. Kiedy doszliśmy do miejsca gdzie zeszłej nocy siedział Darby i dał mi tę karteczkę trochę się przestraszyłam, że tam będzie ale na szczęście nie było go tam. Rozglądałam się dokoła dla pewności czy go tam nie było.

- Czegoś szukasz?- zapytał Harry.

- Nie, tak tylko się rozglądam.

Doszliśmy do stołówki, wzięliśmy jedzenie i usiedliśmy przy stoliku. Rozmawialiśmy tak jak kiedyś, zanim zaczęły się moje problemy, tak jak za czasów kiedy się poznaliśmy, cały czas mieliśmy jakiś temat do rozmowy.

Zjedliśmy i wróciliśmy do domku. Położyliśmy się na łóżku a wiaterek leciutko powiewał przez duże, otwarte okno.

- Co dziś robimy? -zapytałam

-Mam dla ciebie niespodziankę.

- Ok.

- To chodźmy- wstał z łóżka, złapał mnie za rękę i wyszliśmy.

Szliśmy krótko kiedy Harry kazał zamknąć mi oczy i zasłonił mi je rękoma. Szliśmy jeszcze chwilę kiedy poczułam, że jesteśmy na plaży, a już chwilkę byliśmy na jakimś pomoście.  Nagle Harry zdjął swoje ręce z moich oczu, ale ja cały czas miałam je zamknięte.

- Możesz je otworzyć- powiedział podśmiewując się

Otworzyłam oczy i zobaczyłam, że stoimy na jakimś pomoście przy którym stoi jacht. Harry złapał mnie za rękę, a ja nic nie mówiłam bo byłam całkowicie zaskoczona.

-Proszę- powiedział Harry pomagając wsiąść mi na ten jacht

Uśmiechnęłam się do niego i weszłam a Harry wszedł zaraz za mną. Jakiś gościu wszedł na pokład i kierował tym jachtem, a my z Harrym usiedliśmy się przy dziobie, popijaliśmy szampana i siedzieliśmy przytuleni. Po chwili zaczęliśmy się całować, Harry położył mnie na kocu na którym siedzieliśmy i dalej całował, ale ja szybko wstałam bo przecież koleś który kierował wszystko widział. Odpłynęliśmy już dosyć daleko a wraz z Harrym tańczyliśmy do piosenki : Justin Bieber- All around the world. Tańczyliśmy i wygłupialiśmy się. Nagle ten koleś powiedział coś do Harrego, nie słyszałam co a ten uśmiechnął się do niego. Harry podszedł do mnie, złapał za rękę i podszedł do krawędzi jachtu.

-  To co skaczemy?- powiedział uśmiechając się

- Czekaj muszę zdjąć ciuchy!- powiedziałam szybko się rozbierając do stroju kąpielowego, Harry zrobił to samo

- No to skaczemy!- Harry wziął mnie na ręce i z rozbiegu skoczył do wody

Woda była ciepła, a po chwili byliśmy już nad wodą, całe szczęście że bardzo dobrze umiem pływać. Zaczęliśmy się wygłupiać i chlapać wodą. Kiedy ten facet wołał nas żebyśmy weszli   z powrotem  akurat przerwał nam pocałunek, ale jak mówił, weszliśmy. Harry podał mi ręcznik i wziął jeden dla siebie, wycieraliśmy się. Zaczęliśmy zawracać, a Harry zszedł pod podkład po coś. Kiedy wyszedł niósł sprzęt do nurkowania.

- Chcesz nurkować?- zapytałam uśmiechnięta

- Zawsze o tym marzyłem.- powiedział odkadzając wszystkie rzeczy

- Ja też.- musnęłam jego usta

Zszedł jeszcze raz z piankami do nurkowania i butlami z tlenem. Ten ‘ koleś’ zatrzymał jacht i pomógł nam dobrze wszystko ubrać. Kiedy byliśmy już gotowi wskoczyliśmy pod wodę. Zanurkowaliśmy niżej i zobaczyliśmy piękne dno, na około pływało pełno przedziwnych ale ciekawych ryb. Harry robił zdjęcia a ja przyglądałam się wszystkiemu i pozowałam z Harry do zdjęć. Pod wodą było po prostu wspaniale, na pewno nigdy nie zapomnę tego widoku. Niestety po jakimś czasie musieliśmy wracać na jacht, z niechęcią wypłynęłam nad powierzchnię wody i weszłam na pokład razem z Harrym.  Zdjęliśmy cały sprzęt i pianki.

- I jak ci się podobało?- zapytał Harry

- Było wspaniale!- pocałowałam go- dziękuję.

Jacht płynął już z powrotem a my opalaliśmy się.

Kiedy już dopłynęliśmy pożegnałam się z Harrym mówiąc, że chcę iść sama przejść się po wyspie, on powiedział że będzie w pokoju. Tak naprawdę postanowiłam iść do lekarza.

Poszłam do recepcji i zapytałam gdzie mogła bym iść do jakiegoś lekarza, pani wskazała mi drogę. Na szczęście był on niedaleko od recepcji. Kiedy byłam już u lekarz przypomniało mi się, że nie wzięłam żadnych swoich dokumentów. Zapukałam do drzwi, po chwili z gabinetu weszła brunetka, wyglądała na 30 lat.

- W czym mogę pomóc?- zapytała

- Ostatnio wymiotuję i nie wiem co mi jest.

- Proszę wejść.- powiedziała i zaprosiła mnie gestem ręki do środka.

Powiedziałam jej, że nie mam swoich dokumentów, ale ona zapisała sobie podstawowe informacje o mnie i postanowiła zrobić mi jakieś badania. Zrobiła ich dosyć sporo i kazała przyjść później po wyniki, a o której powie mi jak zadzwoni.

Szłam spacerkiem do pokoju i usłyszałam jak ktoś mnie woła. Odwróciłam się i zobaczyłam tą dziewczynę, którą poznałam wczoraj wieczorem Julie.

-Hej Roksana!- zawołała radośnie

-Hej, co ty tu robisz?

- Nic, szłam sobie i zauważyłam ciebie.

- Aha.- ja szłam dalej do domu a ona szła koło mnie

- A więc jak się czujesz po wczorajszym?

- Było nienajlepiej ale teraz jest już lepiej. A ty?

- No wiesz, ja jestem już przyzwyczajona.

- Aha.

- Darby cię szukał.

- A po co?

- Chciał cię zaprosić.

- Gdzie?

- Bo dziś idziemy całą paczką do klubu to może chciałabyś iść z nami?

- Nie wiem, pomyślę.

- A jak się namyślisz to jak nas powiadomisz?- powiedziała uśmiechając się

- Darby ma mój numer do niech do mnie zadzwoni później.

- Ok, ja już muszę iść, pa- powiedziała i skręciła w lewo, a ja dalej szłam prosto

Kiedy weszłam do domu Harry właśnie robił twitcama. Ja podeszłam tylko do ekranu pocałowałam Harrego na przywitanie i przywitałam się z directionerkami. Wzięłam swojego netbooka i usiadłam koło niego. Pisałam ze znajomymi na facebooku i co jakiś czas odpowiadałam na pytania zadawane przez directionerki, przy czym rozmawiałam z Harrym. Minęły już chyba z dwie godziny, Harry kończył twitcama, a ja usłyszałam jak dzwoni mój telefon. Wstałam i zobaczyłam, że dzwoni nie znany numer, więc albo to lekarz albo Darby. Wzięłam wdech i odebrałam.

- Dzień dobry.

- Dzień dobry z tej strony pani Mayson.- był to lekarz

- Mam dla pani wiadomość, czy mogłaby pani przyjść do mojego gabinetu?

- Oczywiście, o której?

- Najlepiej zaraz.

- Dobrze dziękuję, przyjdę jak najszybciej.

- Dowidzenia.

- Dowidzenia.

Rozłączyłam się, telefon schowałam do kieszeni, wzięłam dokumenty i mówiąc Harremu, że idę coś zjeść poszłam do lekarza. Szłam szybkim krokiem i trochę się denerwowałam, do głowy przychodziły mi najgorsze myśli. Nawet nie zorientowałam się kiedy stałam już pod gabinetem.

Zapukałam do drzwi a już po chwili drzwi otworzyła ta pani i zaprosiła mnie do środka. Usiadłam się na krześle a  pani Mayson naprzeciwko.

- A więc chciałam pani coś powiedzieć.- powiedziałam

- Tak, ale jest pani pewna, że chce usłyszeć tą wiadomość bez niczyjego wsparcia.

- To znaczy?

- Przyszła pani sama, a ta wiadomość.. może znacznie zmienić pani życie.

- Yyyy.. nie- powiedziałam spokojnie choć tak naprawdę bardzo się bałam- chcę usłyszeć to sama.

- No dobrze, a więc badania wykazały, że jest pani w ciąży.

_______________________________________________________________________

Przepraszam, że tak długo nie było, ale cały czas siedziałam na dworze i wgl. :)

 Jack:

Julie:

Darby: