Rozdział czterdziesty-czwarty. ♥

Rozdział  czterdziesty-czwarty

* Roksana*

Obudziłam się, głowa strasznie mnie bolała a słońce powoli zachodziło. Wstałam, ale zakręciło mi się w głowie i  upadłam na ziemie, pomyślałam, że Harry pewnie się o mnie martwi więc postanowiłam wracać jak najszybciej. Znowu próbowałam wstać i udało mi się. Wzięłam torbę i zaczęłam iść do domku. Szłam tak szybko jak tylko mogłam choć było to trudne bo co chwile traciłam równowagę i ledwo co stałam na nogach. Po chwili stałam już pod drzwiami naszego domku, przeczesałam włosy, przetarłam oczy i weszłam do środka. Próbowałam stawiać ciche kroki tak żeby móc się ogarnąć zanim zobaczy mnie Harry, lecz on wyskoczył zza ściany.

- Gdzie ty  byłaś tak długo?

- No mówię ci, że się opalałam.- mówiłam lecz nie patrzyłam mu w oczy i ledwo co stałam o własnych siłach na nogach

- Przecież słońce już prawie wcale nie świeci.

- No bo..- i nagle poczułam jak zbiera mi się na wymioty

Pobiegłam szybko do łazienki i zwymiotowałam. Klęczałam przed ubikacją a Harry trzymał moje włosy. Kiedy już skończyłam przemyłam twarz i wyminęłam Harrego w drzwiach.

- Roksana co się dzieje? – powiedział ciepło, ale był trochę przerażony

- Nic, pewnie zjadłam coś nieświeżego.

Położyłam się do łóżka i myślałam o tym co zrobiłam na plaży. Czułam się już trochę lepiej i nie kręciło mi się już tak w głowie. Wiedziałam, że nie powinnam tego robić, ale już tak dawno nie brałam a miałam taką chęć.. od jednego razu nic nikomu się jeszcze nie stało, więc postanowiłam się tym nie przejmować. Bardziej martwiłam się o to czemu zwymiotowałam, nigdy wcześniej nie zdarzyło mi się to po braniu, a przecież nic nieświeżego nie jadłam. Leżałam i patrzyłam się w ścianę.

- Idziesz na kolację czy źle się czujesz?- zapytał Harry

- Pójdę.

Uczesałam włosy, złapałam Harrego za rękę i poszliśmy na stołówkę. Szliśmy i nie odzywaliśmy się do siebie, nagle zobaczyłam jak ten chłopak który sprzedał mi to świństwo siedzi na murku. Musiał zobaczyć mnie pierwszy bo spoglądał w moją stronę i uśmiechał się, ja uśmiechnęłam się do niego, ale tak żeby nie zobaczył tego Harry. Kiedy go mijaliśmy dał mi do ręki jakąś małą karteczkę i uśmiechnął się, zacisnęłam mocno dłoń a później szybko schowałam ją do kieszeni. Po chwili byliśmy już na stołówce. Wzięłam co potrzebowałam do zrobienia sobie kolacji, Harry tak samo i usiedliśmy przy stole. Nie wiem czemu, ale między nami panowała taka dziwna cisza, inna niż taka że nie potrzebowaliśmy słów żeby się porozumieć, tylko taka niezręczna. Smarowałam dżemem kanapkę i nagle odezwał się Harry.

- Roksana co to był za chłopak, który tak szczerzył się w naszą stronę? Bo wątpię, że jakiś około dziewiętnastoletni chłopak cieszył by się na mój widok.

- Nie wiem, nie znam go.- i znowu nie patrzyłam mu w oczy

- Co się dzieje Roksana? Odkąd wróciłaś z tej plaży zachowujesz się dziwnie, nie rozmawiasz ze mną, nie patrzysz mi w oczy, wymiotujesz bez powodu…

- Nic się nie dzieję. Po prostu jak już mówiłam zjadłam coś nieświeżego i trochę się źle czuję.

- Yhm..

I to była nasza jedyna rozmowa którą przeprowadziliśmy podczas kolacji i powrotu do domu. Przypomniałam sobie o tej karteczce, którą dał mi ten chłopak. Poszłam do łazienki i przeczytałam co na niej piszę : Dziś o 23 robimy z znajomymi małą imprezkę, jak chcesz wpaść to przyjdź do tego miejsca gdzie się spotkaliśmy po raz pierwszy o 22:55. Będę czekał, przyjdź sama. Kiedy spojrzałam na zegarek była 22:33. Zastanawiałam się czy iść na tą ich imprezkę, ale pomyślałam że będą tam same ćpuny, a ja nie chciałam znowu popełnić tego samego błędu, który popełniłam dziś  popołudniu. Położyłam się do łóżka a Harry już powoli zasypiał. Leżałam i wpatrywałam się w zegarek stojący na szafce, która stała koło mojego łóżka. 22:44, 22:45, 22:46… 22:50. Nie mogłam zasnąć i przewracałam się z boku na bok.

- Harry śpisz?- powiedziałam szeptem

Nie otrzymałam odpowiedzi, więc uznałam że śpi. Spojrzałam ponownie na zegarek 22:52. Nie mam co robić więc idę. Poszłam po cichutku do łazienki i przebrałam się w < klik >. Wyszłam z domu i zaczęłam biec jak najszybciej do miejsca gdzie miał czekać. Spojrzałam na zegarek 22:56, a ja jeszcze nie na miejscu. Nie byłam już daleko więc biegłam z całych sił do tego miejsca. Dobiegłam 22:59. Rozejrzałam się dookoła, ale nigdzie nikogo nie było. Nagle ktoś zasłonił mi oczy rękoma, strasznie się przestraszyłam. Zdjęłam czyjeś ręce z moich oczu i obejrzałam się do tyłu i zobaczyłam tego chłopaka.

- Myślałem już, że nie przyjdziesz.- powiedział uśmiechając się

- Ale jestem.- odwzajemniłam uśmiech

- To chodźmy.

Zaczęliśmy iść dalej.

- A więc ile masz lat?- zapytał

- 18.

-Uuu.. to nieźle.- powiedział podgryzając wargę

- Yyyy… co w tym dziwnego?- powiedziałam patrząc na niego pytająco.

- To, że jesteś młodsza od nas wszystkich.

- Jakich wszystkich?- poczułam się jakby miał jakiś klub ćpunów

- No ode mnie i moich znajomych.

- Yhym… A wy ile macie lat?

- Różnie, ja mam prawie 20 i jestem najmłodszy nie licząc ciebie, a reszta ma po 21 lat.

- A jak masz na imię?

-Darby i pochodzę z Irlandii. A ty?

- Roksana, jestem z Polski.

- Oooo, 18 lat, z Polski. Takiej jeszcze u nas nie było.

- Zachowujesz się jakbym była jakimś eksponatem. Mieszkasz tu, czy jesteś tu na wakacjach?

- Mieszkam tu. – przyglądał mi się cały czas i uśmiechał się do mnie.

- Czemu?

- Nie miałem powodów by mieszkać w Irlandii więc postanowiłem zacząć nowe życie gdzieś indziej.

- I wybrałeś Melediwy?

- Tak, to mała spokojna wyspa.

- Rozumiem.

- A ciebie co tu sprowadza?

- Jestem z moim chłopakiem na wakacjach.

- Ahh.. szkoda.

Uśmiechnęłam się do niego.

- Dobra jesteśmy na miejscu.

Byliśmy na małej plaży, jacyś ludzie rozpalili tam ognisko.

- Przedstawiam wam Roksanę.- powiedział do tych ludzi, najwyraźniej byli to jego znajomi.

- Alice- powiedział pokazując na dziewczynę w czerwonych włosach- Max, jej chłopak- pokazał na blondyna- Laura- pokazał na śliczną brunetkę- Irene- też brunetka ale już trochę brzydsza- Bob- brzydki, rudy chłopak-  Victor- niewiele ładniejszy- Tom- jakiś Emo- i Julie- pokazał na śliczną blondynkę.

Usiadłam koło Julie a Darby usiadł koło mnie. Wszyscy rozmawialiśmy i ogólnie wszyscy wydawali się w porządku. Usłyszałam wiele ciekawych historii każdego z nich i muszę powiedzieć, że niektórzy mieli naprawdę ciężko w życiu. Najbardziej polubiłam Julie, była bardzo sympatyczna, zabawna i dobrze mi się z nią rozmawiało. ‘ Na pobudkę’ jak nazwał to ten Victor i dał każdemu po puszce piwa. Biliśmy, śmialiśmy się i ogólnie było bardzo fajnie. Nagle Darby wyjął z kieszeni parę woreczków z tym białym proszkiem, których nienawidzę i dał każdemu. Wszyscy już wciągnęli nosem, ale ja zastanawiałam się czy to zrobić, patrzyłam na woreczek i myślałam.

- No weś Roksana, będzie ci lepiej.- powiedział ten paskudny Bob

Ja szybko wciągnęłam wszystko nosem, ale czułam się już dużo lepiej niż za pierwszym razem. Rozmawialiśmy jeszcze chwile i nagle ktoś wpadł na pomysł, żeby wykąpać się nago w oceanie. Wszyscy zrzuciliśmy ciuszki i pobiegliśmy do oceanu. Świetnie się bawiliśmy, pod wpływem alkoholu i narkotyków nie przejmowałam się niczym tylko chciałam dobrze się bawić. Chlapaliśmy się wodą i wygłupialiśmy, było naprawdę świetnie. Gdy zrobiło się nam zimno wyszliśmy i ubraliśmy się. Znowu siedzieliśmy przy ognisku i rozmawialiśmy, było mi zimno więc Darby objął mnie ramieniem i siedzieliśmy tak długo aż nie zasnęłam w jego objęciach. 

_______________________________________________________________________

Dziękujemy wam za ponad 15 tysięcy wyświetleń, mam nadzieję, że podoba wam się jak piszę za Roksanę, jeżeli nie to mówcie :)