Rozdział trzydziesty. ♥

Rozdział  trzydziesty
* Lexi *

Kiedy szłam w ich stronę przez głowę przechodziły mi najgorsze myśli. Ich twarze było już bardzo blisko siebie. Jestem pewna, że gdybym im nie przerwała…

- Hej Niall, szukałam cię.- powiedziałam, sztucznie się uśmiechając

-Czyżby?- odpowiedział oschle

- Tak, co w tym dziwnego?- powiedziałam trochę zorientowana

- Bo myślałem, że lepiej ci z Liamem.- odpowiedział jeszcze oschlej niż poprzednio

- Z Liamem ?! On tylko poprosił żebym z nim zatańczyłam a ja…

- A ty poszłaś z nim. A na dodatek tańczyliście bardzo …

- No jak !? Na pewno nie tak blisko jak ty teraz z nią.- i pokazałam  wzrokiem na dziewczynę która flirtowała przed chwilą z Niallem.

-  Taa jasne. Ty masz prawo się z innymi przytulać a ja nie mogę nawet z nikim porozmawiać?!

- Cooo !? Czy ty oszalałeś? Ja tylko z nim tańczyłam a ty masz do mnie pretensje.

- Yhm co jeszcze? Może powiedz mi, że chodzenie na czułe spacerki z jakimiś chłopakiem  też było w porządku?!

- Jakie czułe spacerki? A poza tym nie było cię tu! Byłeś w New Yorku więc skąd w ogóle możesz wiedzieć o tym?

- Mam swoje źródła.

- No ja jestem ciekawa jakie.

- Na przykład Kate.

- Jaka Kate ?!- Niall w odpowiedział pokazał  na dziewczynę z którą rozmawiał

- I skąd ona może wiedzieć takie rzeczy?

- Widziałam.- odpowiedziała ta cała Kate

- Wiecie co?! Mam tego dość. Oboje jesteście nienormalni!

Odchodząc od nich usłyszałam : pff… Kto to powiedział? Oczywiście nasza kochana Kate!  Nie wiedziałam gdzie się podziać więc odszukałam chłopaków. Po drodze widziałam tylko tańczących razem Roksanę i Harrego. Uśmiechnęłam się do Roksany na co ona oczywiście odpowiedziała uśmiechem.

Postanowiłam pójść do kuchni. Po drodze zabrałam jakieś dziewczynie drinka z ręki. Wiem było to trochę dziwne, ale nie miałam ochoty robić go sobie sama. Wzięłam dużego łyka, muszę przyznać, że drink był dość mocny i trochę zakręciło mi się w głowie. Nie zważając na to szłam dalej. Doszłam do kuchni. Był tam straszny bałagan. Ale nie to przykuło moją uwagę. Na blacie szafki siedział zamyślony Liam. Usiadłam się koło niego. On nawet nie zareagował. Cały czas patrzał się na swoje ręce.

- Liam?- odezwałam się pierwsza. On podniósł głowę  i spojrzał na mnie.

- Tak?- odpowiedział. Ale miałam wrażenie jakby był nieobecny

- Coś się stało? Jesteś smutny.

- Nie. Nie mam się z czego cieszyć więc jestem smutny.

- A czemu nie zaprosiłeś Danielle?

- Nie jesteśmy już razem.

- Czemu?

- Nie układało nam się. Więc ona ze mną zerwała.

- To dlatego jesteś smutny.- usiadłam bliżej niego i objęłam go.- wszystko będzie dobrze.

Nastała cisza. Siedzieliśmy w uścisku. Cisza była fajna, ponieważ rozumiałam go bez słów. Nagle on powiedział szczęśliwy:

- Koniec tych smutków. Chodź potańczyć.- on zeskoczył z blatu i podał mi rękę.

- Dobry pomysł.- podałam mu rękę i również zeskoczyłam z blatu.

Poszliśmy w stronę salonu, weszliśmy w tłum ludzi. Przez to co zobaczyłam aż zakręciło mi się w głowie. Zobaczyłam jak Niall i kochana Kate tańczą ze sobą, ale nie był to zwykły taniec. Tańczyli… bardzo blisko siebie. Niall spojrzał się na mnie. Moja mina musiała być dość śmieszna, bo stałam jak słup z szeroko otwartymi oczami. Liam trzymał mnie za rękę od momentu gdy zeszłam z blatu. Dobrze, że mnie trzymał bo chyba bym zemdlałam. Postanowiłam, że nie dam mu satysfakcji i zaczęłam tańczyć z Liamem w ten sam sposób jak Niall z kochaną Kate. Dlaczego mówię na nią kochana? Ponieważ nie wiem co Niall w niej widzi, a poza tym nie wiem jakim cudem Roksana ją wpuściła na jej urodziny. Może weszła tą samą metodą co ja…. nie ważne.

Tańczyłam z Liamem, mu najwyraźniej nie przeszkadzał sposób w jaki tańczyliśmy. Kiedy spojrzałam kontem oka na Nialla i Kate znowu przeszłam szok. Całowali się! Liam najwyraźniej zobaczył to co ja więc wziął mnie za rękę i wyprowadził z tłumu. Wyszliśmy na dwór. Było już całkiem ciemno. Na niebie było pełno gwiazd, a księżyc mocno świecił. Cały czas trzymaliśmy się za ręce. Niby było to dziwne, bo wciąż chodziłam z Niallem. Choć z drugiej strony on się całuje z jakąś Kate. Do oczu napłynęły mi łzy. Liam mnie czule objął i powiedział

- No, dziś chyba oboje mamy pecha.- ja wtuliłam się w niego z całej siły a łzy spływały z oczu jak z wodospadu. Nie mogłam się uspokoić. Uniosłam zapłakaną twarz i spojrzałam mu w oczy

- Dziękuję, że jesteś tu ze mną.- on otarł ręką moje łzy i powiedział

- Zawsze będę przy tobie jeśli będziesz mnie potrzebować.

Staliśmy wtuleni w siebie. Całkowicie straciłam poczucie czasu. Kiedy spojrzałam na zegarek była 20:45.

- No już czas na niespodziankę dla Roksany.

On złapał mnie za rękę i poszliśmy w stronę salonu. Ja ustałam po lewej stronie, a chłopacy wzięli  tort i zaczęliśmy go wieś w stronę Roksany. Muszę przyznać był po prostu super! Harry śpiewał do mikrofonu, a reszta za nim „ Happy Birthday to You". Roksana była w niebo wzięta. Kiedy skończyliśmy śpiewać Roksana pomyślała życzenie, wzięła głęboki wdech i zdmuchnęła świeczki.  Wszyscy zaczęli klaskać, każdy dostał kawałek ciasta. Kiedy zjedliśmy wróciliśmy do tańca. Tańczyliśmy w kółku. Całkiem już zapomniałam o sprawie z Niallem, postanowiłam cieszyć się chwilą. Ale oczywiście ktoś musiał to przerwać. Był to Niall. Ten to ma tupet! Pierw całuje się z innymi a teraz do nas przychodzi. Nie wytrzymałam i krzyknęłam do niego:

- Co to za jedna?!

- Koleżanka, ze szkolnych lat.- widać było, że wymyślił to na poczekaniu.

Roksana i Harry gdzieś poszli. Chłopcy również gdzieś się oddalili. Ja wzięłam Nialla na bok i zapytałam rozłoszczona:

- Czyli teraz dziewczyny z którymi się całuje nazywają się „ Koleżankami ze szkolnych lat” ?!

- Oj daj spokój!

- Daj spokój?! Czy ja nic dla ciebie nie znaczę ?!- do oczu znowu napłynęły mi łzy

- Przecież ty masz 2 innych chłopaczków!

- Jakich dwóch innych chłopaczków?! Co ta Kate ci nagadała?!

- Nic mi nie nagadała!

Kiedy spojrzałam mu w oczy  zobaczyłam, że jest całkowicie pijany.

- Dobra pogadamy jutro.

Odeszłam i  otarłam łzy. Przedzierając się przez tłum zobaczyłam Alexa. Nie byłam pewna czy to dobry moment żeby do niego iść, ale jednak do niego poszłam.

- Hej.- powiedziałam smutna

- Hej, co jest?

- Nic, potrzebuje czegoś mocnego.

On spojrzał na mnie pytającym wzrokiem.

- Lexi uspokój się. Co się stało?

- Aaa nic szczególnego poza tym, że chłopak którego kochałam całował się przed chwilą z inną.

- Wszystko będzie dobrze.

- Nic nie będzie dobrze! Wszyscy  mówią, że będzie dobrze a nie będzie! Roksana leci sobie z Harrym na wakacje, a ja?! Ja będę gnić w Londynie i płakać!

Alex przytulił mnie, ja odwzajemniłam uścisk, ale po chwili nic nie mówiąc odeszłam. Mi przez te wypite drinki i całą sytuacje też odbijało. Pobiegłam na górę do łazienki.

Usiadłam w rogu i zaczęłam płakać. Łzy mnie nie słuchały. Płakałam jak małe dziecko, musiałam wyglądać okropnie. Wstałam i spojrzałam do lustra. Miałam rację, na twarzy miałam czarne smugi od rozpłyniętego tuszu do rzęs. Wszystko szybko zmyłam i używając kosmetyków Roksany wszystko poprawiłam. Wyszłam z łazienki. Ah tak, przecież miałam iść do Roksany. Poszłam w stronę jej pokoju. Podsłuchałam rozmowę jej i Harrego. Chyba się nie spóźniłam- pomyślałam. Wyskoczyłam zza rogu i powiedziałam radośnie:

- I jak tęskniłaś za nią?

Roksana cieszyła się Suzą ( tak, wiem imię jej psa jest śmieszne. No ale w końcu wymyśliła je mając 9 lat). Chłopcy dołączyli do nas. Wszyscy razem się śmialiśmy i wygłupialiśmy. Później wypiłam jeszcze 2 drinki. Było mi nie dobrze i kręciło się w głowie. Wszystko widziałam jak przez mgłę. Upadłam na ziemię i nie mogłam wstać. Zaczęłam śmiać się sama z siebie. Nagle poczułam, że ktoś mnie podnosi.

- Jezu Lexi, jak ty wyglądasz.- rozpoznałam głos Liama

- Coś jest nie tak?- i znowu wybuchłam nie kontrolowanym śmiechem. Liam westchnął i powiedział

- Zawiozę cię do domu.

- Dobrze.

Wyniósł mnie z domu na rękach i posadził w swoim samochodzie.

- Gdzie mieszkasz?- zapytał.

Ja podałam mu adres i ruszyliśmy. Jechaliśmy nic nie mówiąc. Nagle znowu odezwał się Liam

- Upiłaś się tak przez Nialla, prawda?

- Nie, no coś ty.- mówiłam znowu się śmiejąc

- Niech ja go zobaczę- powiedział pod nosem Liam.

Dotarliśmy pod mój dom. Liam wysiadł z samochodu, otworzył drzwi od mojej strony, wziął mnie na ręce i zaniósł do domu. Ja otworzyłam drzwi. Powiedziałam Liamowi gdzie jest moja sypialnia. On do niej poszedł i delikatnie położył mnie na łóżko. Kiedy chciał już wychodzić zawołałam

- Zostaniesz ze  mną? Boję się być sama.

- Dobrze, położę się w salonie.

- Chyba oszalałeś! Kładź się koło mnie.

- No dobrze.

Liam położył się koło mnie. Ja wtuliłam się w niego i powiedziałam.

- Dziękuję ci za wszystko.

On gładził moje włosy ręką, a ja po chwili zasnęłam.  

_______________________________________________________________________

Ale mi szybko zleciało! Już 30 rozdział *.*

Bardzo was przepraszam za tą akcje z tym, że Paulina chce odejść. No, ale tak się zachowywała, więc nic nie poradzę. Cieszę się, że wszystko wróciło do normy.