Rozdział dwudziesty-drugi. ♥

Rozdział  dwudziesty-drugi
* Lexi*
Kiedy wyszłam z łazienki zobaczyłam jak Niall już słodko sobie śpi. Położyłam się koło niego i momentalnie zasnęłam.

Obudził mnie jakiś głośny dźwięk z zewnątrz. Tak bolała mnie głowa po wczorajszych drinkach Roksany, że nie miałam nawet siły wstać. Kiedy podniosłam głowę zobaczyłam, że Niall leży wtulony we mnie. Nie chciałam go budzić więc położyłam się i zasnęłam dalej.

Kiedy byłam już wyspana obudziłam się. On cały czas był we mnie wtulony. Przypomniało mi się, że dziś już wyjeżdżamy, więc wtuliłam się w Nialla najmocniej jak mogłam i po prostu leżałam. Z dołu usłyszałam rozmowę Louisa i Liama.

- Idź obudź Lexi! – krzyknął Lou

- Muszę?- zapytał zrezygnowanym głosem Liam

- Tak – powiedział stanowczo Louis

- No dobra, niech ci będzie- odkrzyknął mu Liam

Usłyszałam jak Liam idzie do góry po schodach. Drzwi do mojego pokoju otworzyły się. Ja udawałam, że śpię. Wszedł, chwila ciszy… i wyszedł mocno trzaskając drzwiami.

Czemu mnie nie obudził? Czemu trzasnął drzwiami? Czy było spowodowane tym, że…

- Obudziłeś ją?- krzyknął z dołu Louis

- Nie. –szorstko odpowiedział mu Liam

- Czemu?

I nie usłyszałam odpowiedzi Liama. Krzyki i trzaśnięcie drzwi musiało obudzić Nialla. Otworzył i przetarł oczy.

- Jak ci się spało?- zapytał całując mnie w czoło

- Dobrze.- odpowiedziałam smutnym głosem

- Coś się stało? Jesteś jakaś smutna.

- Nie – nie nic po prostu mam mentlik w głowie i wiem/ podejrzewam co spowodowało zachowanie Liama, chciała bym mu tak odpowiedzieć. Zamiast tego zrobiłam sztuczny uśmiech- nie, tylko smucę się bo musimy się niedługo pożegnać- i pocałowałam go

On odwzajemnił pocałunek i odpowiedział:

- O nic się nie martw.

Zaczęłam go całować, kiedy drzwi do pokoju otworzyły się. Ja odskoczyłam od Nialla i miałam nadzieję, że to nie Liam. Na moje szczęście w drzwiach stał Louis. Uśmiechnął się i powiedział

- To teraz już wiem czemu Liam cię nie obudził- i pościł nam oczko

Trochę się zawstydziłam, ale kiedy Lou zamknął drzwi za sobą razem z Niallem wybuchliśmy śmiechem.

- No nic czas wstawać- powiedziałam, chciał już wstać kiedy Niall złapał mnie za rękę, przyciągnął do siebie i zaczął namiętnie całować.

- Jeszcze chwilę.

Całowaliśmy się jeszcze chwilę kiedy ja wstałam i powiedziałam.

- No nic, naprawdę trzeba wstawiać bo pojadą bez nas.

- No nie wiem jak tobie, ale mi to pasuję.

Uśmiechnęłam się i weszłam do łazienki. Wzięłam szybki prysznic, wyprostowałam włosy i nałożyłam lekki makijaż. Ubrałam się w < klik >. Kiedy wyszłam Nialla już nie było w moim pokoju. Zeszłam na dół. Siedziała tam Roksana jedząca śniadanie ze smutną miną.

- Co się stało?- zapytałam

Ona spojrzała się na mnie pytającym wzrokiem ale po chwili znowu opuściła głowę w stronę talerza

- Boję się, że … że już nigdy ich nie zobaczymy- jej głos brzmiał jakbym miała się zaraz rozpłakać. Podeszłam do niej przytuliłam ją i powiedziałam.

- No coś ty! Oczywiście, że ich zobaczymy. I to nawet szybciej niż myślisz.

- Dzięki- Roksana otarła rękawem nos i oczy – Co zjesz na śniadanie?- spytała radośniej

- A wiesz, zjadła bym tosty.

Roksana wstała i wyjęła z lodówki dżem. Ja wyjęłam chleb i toster. Włożyłam tosty do tostera. Usiadłam naprzeciwko Roksany i spytałam.

- No a jak tam wczoraj bawiłaś z Harrym?- i uśmiechnęłam się do niej

Ona zaśmiała się pod nosem i powiedziała.

- No, no dobrze.

Śmiałyśmy się razem. Nagle moje tosty wyskoczyły z tostera. Wyjęłam je i posmarowałam dżemem. Jadłam i rozmawiałam z Roksaną. Kiedy usłyszałam szczegóły wczorajszej nocy byłam.. zdziwiona. Ale zarazem mieli pecha, że Louis im przeszkodził. No ale w końcu nie mógł wiedzieć co robili. Teraz już się razem śmiałyśmy. Nagle poszyłam, że ktoś całuje mnie po szyi. Kiedy się odwróciłam zobaczyłam już gotowego Nialla.

- Co tam wcinasz?- zapytał

- Tosty.- i podałam mu talerz z jego tostami

- Dziękuję- odpowiedział i pocałował mnie w policzek. Na co ja się uśmiechnęłam. Kiedy spojrzałam na Roksanę ta uśmiechała się pod nosem. Resztę śniadania zjedliśmy rozmawiając. Potem dołączył do nas jeszcze Harry. Nagle do kuchni weszli po kolei: Louis, Zayn, Liam.

- No spakowani i gotowi?- spytał jak zawsze uśmiechnięty Lou

- Taak. Nasze walizki stoją już pod drzwiami.- odpowiedział Harry

- No to idziemy- odpowiedział Zayn biorąc walizki.

Wszystkie walizki były już w samochodzie więc wsiedliśmy do środka. Louis kierował a obok niego usiadł się Zayn. Harry usiadł koło Roksany, a ja koło Nialla. Do samochodu ostatni wszedł Liam jako, że zostało ostatnie miejsce ( koło mnie) zajął je.

Ruszyliśmy. Louis włączył muzykę. Leciało Train- Drive By. Wszyscy zaczęliśmy głośno śpiewać i wygłupiać się( wszyscy oprócz Liama, który miał słuchawki w uszach i robił coś w telefonie). Wygłupialiśmy się jeszcze parę następnych piosenek. Później zmęczona usiadłam miedzy Niallem a Liamem. Na początku rozmawiałam z Niallem, ale on zasnął. Siedziałam w ciszy. Postanowiłam to zmienić i odezwałam się do Liama.

- Czemu jesteś smutny?- on wyjął słuchawki z uszu a ja powtórzyłam- Czemu jesteś smutny?

- To ty niedługo będziesz smutna.-powiedział obojętnym głosem i włożył słuchawki do uszu.

Byłam na niego zła, że nie dość, że nie odpowiedział mi normalnie to później jeszcze mnie zignorował i nie pozwolił odpowiedzieć. Siedzenie w ciszy było męczące więc zasnęłam.

Obudziłam się oparta o kogoś. Kiedy podniosłam głowę nie zobaczyłam Nialla tylko ..


______________________________________________________________________


No i jest :) Postaramy się jeszcze jeden dziś wstawić ! :DD
Mam nadzieję,że się i podoba i proszę komentuje kochane! Nawet nie wiecie jakie jesteśmy szczęśliwe jak komentujecie C: